Het zal voor haar ook niet makkelijk zijn om met mij te leven, maar van de week ontplofte ik. Een onderbroek naast het koffiezetapparaat, jas naast ons bed. Afwas vergeten en al 13 dagen achtereen ‘morgen ga ik echt de boel afnemen, beloofd’.
Mijn vriendin is leuk, knap, ambitieus, charismatisch, maar bovenal chaotisch. Ik heb regelmatig het gevoel dat ze mij die chaos expres aandoet. Persoonlijk heb ik een ongezonde drang tot opruimen, poetsen en structuur. Ik werk met lijstjes, schema’s en een agenda.
Van de week was het genoeg: hoe kan je zolang niet de afwas doen? Je weet dat ik daar niet tegen kan. Wat een bloedirritant, lui en arrogant wijf. Na mijn meer dan genante woede uitbarstingen (mijn vriendin was niet thuis, anders was ik nooit zo boos geworden) kwam natuurlijk de reflectie: hoe leef je samen met de ander? Waarom leg ik de ander steeds mijn norm op?
Zo praat ik met vrienden ‘waarom ga je niet doorstuderen?’.
Zo bel ik met mijn vader ‘waarom rook jij eigenlijk nog?’
Zo doe ik dus thuis ‘waarom ruim je niet even op?’
Echt oprecht: ik vind mezelf een vrolijk iemand. Ik stap praktisch elke ochtend met goede zin uit bed, maar elke avond eindig ik hangend op de bank. Geïrriteerd en giftig. Ik was weer een hele dag bezig met wat de ander wel en niet had moeten doen.
Terwijl ik de kamer stofzuig probeer ik te ontdekken waarom het zo lastig is de focus op mijzelf te houden. Zou dat beter zijn? Dat ik niet bezig ben met die anderen, maar gewoon alleen met mijn eigen. Ik wil graag anderen begrijpen, volgen en samen leven, maar als ik er alleen maar chagrijnig van wordt en verzand in onbegrip is het misschien gezelliger als ik focus op mezelf. Niet de ander z’n handelen, maar louter mijn handelen bevragen.
Als ik de stofzuiger opruim, nadat ik deze nog even met een doekje heb afgenomen, komt mijn vriendin thuis. Haastig, moet snel door. Wisselt van schoenen, legt haar jas op mijn bureau, sjaal op een stoel, drinkt snel melk uit het pak, kiept haar tas om en zoekt naar sleutels.
Het kost me enige moeite, maar lachend vraag ik me hardop af : wie ben ik en wat is het aan mij dat ik uitgerekend val op iemand als jij?
Ik wens u veel nieuwe perspectieven toe.
