Als iets confronterend is is het wel jezelf zien nadenken. Het gebeurde me gisteren, kijkend naar mezelf in De Slimste Mens. Ik wist nog dat ik door zou gaan, maar verder is die hele opname (midden november was dat) in een waas aan mij voorbij getrokken. Gisterenavond maakte ik het dus eigenlijk voor het eerst mee. Tering confronterend.
Ik heb mezelf wel vaker op tv gezien. Een registratie van mijn voorstelling, een interview. Ik ken mijn stemgeluid, de trillende beentjes en mijn neusomvang. Maar ik had mezelf nog nooit zien denken. Dat was geen prettig gezicht.
Ik hoop ook voor de trouwe Slimste-kijker dat de antwoorden er vanavond soepeler uitkomen. Anders excuses alvast. Die frons, die strakke kaak en dat vuur in mijn ogen. Mijn God. Het maakt onzeker. Dat je denkt: met hoeveel vuur in m’n ogen eet ik eigenlijk? Hoe doet mijn kaak als ik tekst schrijf? Frons ik ook bij het klaar komen? Je wil het niet weten! (Er zijn er ook maar heel erg weinig die dit weten).
En dan is dit nog maar louter de denk-buitenkant. Denk-binnenkant-technisch is het ook onnavolgbaar. De finale overleefde ik ternauwernood met drie antwoorden op de vraag “wat weet je van vlaggetjesdag”. Ik schreeuwde eerst “C&A”, dat was fout. Toen besloot ik om mijn tijd te laten zakken, dat was dikke bluf. Van de stress trok wat haren uit mijn hoofd en verpeste mijn kapsel. Daarna dacht ik “Gast… in de tijd dat je wacht tot de tijd voldoende gezakt is kan je misschien een goed antwoord geven”. Toen trok iets of iemand in een onbekend terrein van mijn hoofd een luikje open, die gene riep “HARING” . Daarna ging het luikje weer dicht. Ik was net zo verbaasd als Philip, Maarten en Cindy
Hoe werkt mijn hoofd? Dat de bovenkant van mijn kop een eigen leven heeft, onhandelbaar en niet te temmen is heeft heel Nederland in de finale kunnen zien. Mijn haar stond na afloop alle kanten op.
Maar in mijn hoofd gaat het ook moeiteloos van C&A naar haring. Hoe, waarom, waartoe? Waarom ging dat luik wél open bij “haring” en blijft alles hermetisch dicht bij het zien van een filmposter? Ik ga er niet over nadenken. Toch bang dat, bij teveel denken, die frons op een dag niet meer terugvouwt en ik de rest van mijn leven zo blijf kijken.
Ohja! Ik heb het even gegoogeld… C&A heeft in het voorjaar jaarlijks grootscheepse kortingsweken. Die noemen ze “Vlaggetjesweken”. Vanavond heb ik een groene blouse aan, weet je ook meteen wanneer ik die waar gekocht heb.
