Dus de Eindhovense burgervader Jonny-Boy wil van Zuid-Oost Brabant één groot dorp maken. Totale herindeling, van 21 gemeenten naar drie. Ik kom uit Nuenen en woon er al een paar jaar niet meer, maar nog altijd als ik met de bus het dorp binnen rij, ervaar ik een diep gevoel van ‘thuiskomen’. Inderdaad, ik ben ziekelijk nostalgisch aangelegd. En tot mijn eigen verbazing groot voorstander van de totale herindeling. Veranderen is nooit makkelijk, maar er zal een ongelofelijke creativiteit en vernieuwing vrij komen. Het helpt ons verder. De grote angst is dat de dorpsidentiteit verloren gaat. Ik kan me dat niet voorstellen. Het is niet dat het standbeeld van Van Gogh neergehaald wordt en men de vlag van Eindhoven over zijn kop trekt. De klokken zullen niet anders luiden en de keurslager blijft gewoon vragen: ‘lust die kleine een plakje worst?’
Identiteit is niet grensgebonden, dat zit in jezelf. Een dorp als Nuenen is niks, maar heeft karakter door haar inwoners. Identiteit zit in mensen, niet achter grenzen. Wie zijn identiteit wil ontwikkelen of waarborgen zal juist in een omgeving moeten zijn die aan verandering en verschuiving onderhevig is. Dan komt de ware kern naar boven. Ondanks de liefde voor ‘mijn’ dorp van vroeger kan ik volledig accepteren dat de tijd van (dorps)grenzen voorbij is. Grenzen zijn passé. In Europa net zo goed natuurlijk. Van 28 landen naar één staat. Kijk Jonny-Boy dat is pas herindelen. De vraagstukken van nu zijn grenzeloos: klimaat, economische malaise en af en toe wat terreuraanslagen. De oplossing ligt niet langer in vaste kaders. Voor de romantici onder ons: nostalgie is maar afhankelijk van één ding en dat is vernieuwing.
Ik geloof oprecht dat durven veranderen bijdraagt aan een mooiere en zachtere wereld. Het zijn de momenten dat je samen het beste uit jezelf moet halen. Daar ontstaat kunst. Iedereen kan dat. Nuenens trots, Vincent van Gogh, ging ons voor. In 1885 verliet hij als schlemiel het dorp om uiteindelijk in Frankrijk zijn absolute meesterwerken te maken. ‘De aardappeleters’ is de afkomst van Van Gogh, maar buiten de grenzen heeft zich weten te ontwikkelen tot ‘de zaaier’. Van donker naar het licht. Van de binnen naar buiten. Van armoede naar fantasie. Zonder zijn afkomst te verloochenen, want zijn inspiratiebron bleef de boer. Hij heeft de schilderkunst vernieuwd, niet door vast te houden, maar door te zoeken naar nieuwe vormen.
Ga veranderen.
