Terwijl ik op het balkonnetje van ons appartement, met de laptop op schoot, zit te werken voel ik plots hoe erg ik buiten mis. Misschien komt het besef van gemis omdat het balkon zo klein is dat ik mijn voeten op de balustrade heb liggen, maar de stoel waarop ik zit binnen staat. Klapdeuren open en genieten van het buitenleven.
Vroeger als kind was ik altijd buiten. Spelen bij de boer, hutten bouwen, slootje springen en volop scouting. Maar van het dorp verhuisd naar de stad, van huis met tuin naar appartement en van vriendjes met een boerderij naar een vriendin in de administratie.
Ik zeg het vaak ‘ik nooit in een bejaardenhuis, de hele dag zo binnen zitten niks voor mij’, maar ondertussen kijk ik op 29ste meer naar buiten dan dat ik er ben. Het komt door het denken. Mijn liefde voor het buiten zijn: de regen, de wind, het zand of een goeie fik bouwen is nooit weggeweest, maar mijn hoofd is sterker geworden dan het verlangen van het lijf. In mijn kop gonst het de hele dag: ‘doe je kwartaalaangifte, ga repeteren, poets je aquarium, doe de afwas’. Het denken is alleen te temmen met je lijf, maar dat kan alleen als het voelt dat het mee mag doen en daar is door het eeuwige denken geen tijd voor.
Ik heb de laptop dichtgeklapt en zoek mijn wandelschoenen. Het verlangen van het buiten zijn is dieper dan het standaard doktersadvies ‘gaat u eens wat bewegen’. Het is dat ik buiten voel dat ik leef. Mijn bloed juicht van de verse zuurstof, het hart pompt het moeiteloos naar de organen die het gulzig tot zich nemen tot groot geluk van mijn lijf en uiteindelijk ook van het hoofd. Ik stof de tentzak af, rol het dunste matje op, pak de poncho en negeer de dreigementen ‘je moet nog factureren, out-of-office e-mail aanmaken en de cd’s op alfabet zetten’.
Ik ga wandelen. Ik ben op hike. Drie dagen en twee nachten zal ik marcheren om grip te krijgen op die dichtgeslibde kop vol plakken zure lucht.
Het is altijd zoeken naar de balans. Ik probeer altijd, te allen tijde, het beste uit me zelf te halen, maar ik was vergeten dat daar brandstof voor nodig is. Als je wil exporteren zal er ook import moeten plaatsvinden. Wie van binnen wil leven, moet naar buiten.
Ga wandelen.
