Gisteren verloor ik de dagfinale met 5 tellen verschil. Ik had moeten passen. Ik vergat Wendy van Dijk en had, ook al kwam het fragment uit het jaar 1421 (voor Christus), Rushdie moeten herkennen. Inmiddels heb ik uitgebreid geanalyseerd waar het mis ging. Dat is natuurlijk in mijzelf. Ik deed

Als iets confronterend is is het wel jezelf zien nadenken. Het gebeurde me gisteren, kijkend naar mezelf in De Slimste Mens. Ik wist nog dat ik door zou gaan, maar verder is die hele opname (midden november was dat) in een waas aan mij voorbij getrokken. Gisterenavond maakte ik het

Ik ga eerlijk zijn, maar met schaamrood op mijn kaken. Jarenlang heb ik gezeurd bij de “De Slimste Mens” of ik mee mocht doen. Seizoenen lang viel ik ze lastig per mail, telefoon en fax. Steevast was het antwoord: “bedankt, maar we zitten vol”. En opeens, half november vorig jaar,

Elk dood moment gebruik ik om reclame te maken voor het WK voetbal in Qatar. Ik vind dat de koning, alle ministers en zoveel mogelijk analisten moeten gaan. Niet om de mensenrechten van de 6500 omgekomen arbeidsmigranten bij de bouw van dit corrupte WK bespreek te maken.  Nee, gewoon lekker

Gisteravond heb ik geen oog dicht gedaan. Het kijken naar de dodenherdenking had iets in mij los gemaakt. Gek want normaal denk ik op 4 mei nooit aan mijzelf, maar altijd aan mijn overgrootvader. Ik heb hem niet gekend. Leeftijd technisch gezien onmogelijk, nog meer onmogelijk omdat hij in april

Ik ging zaterdagmiddag demonsteren op het Malieveld tegen de oorlog. Allemaal heel nobel en zeer betrokken, maar het voelde, al zittend in de trein naar Den Haag, alleen maar heel erg vaag. Waarom precies onderneem ik dit? Het protest is zinloos, de reis lang. Konden mijn reiskosten niet beter gewoon

Ik dacht dat ik een goed mens was. Een sukkel wellicht, maar goed. Warm, betrokken, attent en respect voor alles dat leeft. Maar sinds ik de vogels bijvoer staat mijn zelfbeeld op losse schroeven. Meermaals per dag sta ik, met kloppende aders in mijn nek (en één vieze op mijn

Voor iedereen die nog in lockdown zit of (binnenkort) weer komt. De aanhoudende corona-ellende maakt ons allemaal moedeloos. Nou, bijna allemaal. Ik, nota bene zzp’er in de cultuursector, heb nergens last van. De pandemie, met bijbehorende lockdowns, doorsta ik simpel, eenvoudig en moeiteloos met het troostende feit: Ik heb de